Charakterystyka Marcina Borowicza (bohatera Syzyfowych prac)

Marcin Borowicz był głównym bohaterem książki Stefana Żeromskiego pt. "Syzyfowe prace". Chłopiec był jedynym synem Walentego i Heleny Borowiczów, właścicieli małej wsi w pobliżu Klerykowa. Marcin był ukochany i rozpieszczany przez rodziców, przywiązany szczególnie do matki, która wcześnie umarła.

Borowicz był dużym i tęgim chłopakiem. Miał czarne oczy, włosy krótko przystrzyżone. Ubierał się w bekieszę z futrzanym kołnierzem, w barankową czapkę i wełniane rękawiczki. W szkole nosił mundurek.

Marcin z natury był spokojny, opanowany, zamknięty w sobie, nieśmiały, ale z czasem nabierał pewności siebie, zwłaszcza od momentu przyjaźni z inspektorem Zabielewskim. Wtedy nabrał wysokiego mniemania o sobie. Borowicz stawał się inteligentny, wrażliwy i ambitny.

Inteligencja pomogła mu w przyswajaniu wiedzy, wrażliwość pozwalała mu odczuwać poezję rosyjską, opanowanie sprawiło, że nie przejmował się sądami kolegów na swój temat, ambicja kazała mu równać do najlepszych, tzn. do Rosjan. Te zalety umożliwiły szybką i niemal skuteczną rusyfikację.

Marcin był bardzo lubiany przez rosyjskich nauczycieli. Ale, gdy na lekcji polskiego "Figa" zarecytował "Redutę Ordona", Adama Mickiewicza w Borowiczu skłębiły się wszystkie naraz uczucia: wstyd, żal, rozpacz i ból. Był to moment kiedy Marcin uświadomił sobie kim naprawdę jest.

Moim zdaniem Borowicz jest postacią pozytywną, choć z początku jest słaby psychicznie, ale z biegiem czasu wyrasta z niego dojrzały chłopak. Jest przykładem młodzieży, która także walczyła z zaborcami. Zasługuje na podziw i szacunek.

Ta praca została sprawdzona oceniona na 4+ ;))