Charakterysteka porównawcza Antygony i Kreona

Antygona była dzieckiem zrodzonym z kazirodczego związku Edypa i Jokasty. Miała dwóch braci: Polinejkesa i Eteoklesa oraz siostrę Ismenę.

Antygonę cechowała przede wszystkim odwaga. Wbrew zakazowi władcy decyduje się na pochowanie brata, wiedząc, że czeka ją za to śmierć. Kierowała się uczuciem oraz prawami boskimi, w przeciwieństwie do Kreona, który uważał prawa ludzkie za najważniejsze. Antygona przyznaje się do popełnionego czynu i nie wstydzi się tego.

Antygonę oceniam pozytywnie, gdyż była osobą uczuciową, pobożną oraz odważną. Cechował ją upór w walce o słuszną sprawę.

Kreon był władcą Teb. Był bardzo pochopny i gwałtowny. Kreon kierował się dobrem społecznym, interesem państwa oraz dobrem własnym. Wydając zakaz pochowania Polinejkesa, myślał o sobie i swojej pozycji w państwie. Kreon był bardzo podejrzliwy, nie lubił słuchać doradców. Był na to zbyt dumny. Można o nim powiedzieć, że był tyranem. Nie miał na względzie dobra społeczeństwa, pogardzał nim. Pragnął mieć absolutną władzę w kraju. Najważniejsze były dla niego prawa ludzkie, ziemskie. Za przestrzeganie ich przyszło mu zapłacić wysoką cenę, cenę życia trzech osób. Na wieść o śmierci Antygony, zabił się Hajmon, jej narzeczony, co wywołało z kolei śmierć Eurydyki.

Ismena była córką Edypa i Jokasty. Była owocem ich kazirodczego związku. Jej siostrą była Antygona, poza tym miała braci - Polinejkesa oraz Eteoklesa. Nie byłą odważna tak jak siostra. Bała się poprzeć siostrę w jej działaniu. Za wszelką cenę chciała żyć, ale z drugiej strony chciała pomóc siostrze. Nie pomagała Antygonie w pochówku, ale była gotowa wziąć na siebie połowę winy siostry.

Hajmon jest synem Kreona i Eurydyki. Antygona była jego narzeczoną. Do ojca czuł szacunek, ale nie potrafił zrozumieć jego decyzji. Próbował go przekonać do swoich racji, ale ojciec go nie posłuchał. Gdy musiał wybierać, wybrał miłość do Antygony. Jako władca Hajmon byłby lepszy niż ojciec. Był zdania, że rządy w państwie nie powinny być sprawowane tylko przez władcę, ale przez władcę oraz lud równocześnie.

Na pewno gdyby Hajmon rządził, cieszyłby się dużym szacunkiem i uznaniem.