Czy Jacek Soplica jest postacią pozytywną czy negatywną?

Jacek Soplica jest jednym z głównych bohaterów epopei Adama Mickiewicza „Pan Tadeusz czyli ostatni zjazd na Litwie historia szlachecka z r. 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem”. Jego życiorys można przedstawić na podstawie przemiany z jednego życia na drugie. W pierwszej części, jako „wąsal”, rozrzutnik, pijak, a nawet zdrajca. Po tym następuje zmiana, w której jako ksiądz Robak chowa się po zakonach i szykuje powstanie, które ma się odbyć na Litwie. Jest ojcem Tadeusz, którego dał pod opiekę Sędziemu. Postaram się teraz przedstawić dwie strony tej postaci.

Jako młody ubogi szlachcic był rozrzutny, a jego decyzje były pochopne. Miał wielkie poparcie, toteż większość głosujących na sejmikach popierała jego postanowienia, oddając kreskę. Na poparciu bardzo zależało Stolnikowi, który na każdą ucztę zapraszał głównego bohatera. Ów, że szlachcic miał piękną córkę Ewę, w której zakochał się młody Soplica. Nic nie mówiąc ojcu potajemnie się spotykali. Jednak pewnego razu do stołu podano Jackowi czarną polewkę, co oznaczało w tamtych czasach odmowę. To wydarzenie spowodowało nienawiść przyszłego Robaka do Stolnika. Wynikiem tego było napaść na zamek Horeszków, na którym został postrzelony Stolnik przez Soplicę.

Jego bezmyślność spowodowała śmierć niewinnej osoby oraz bunt na Litwie przez który musiał emigrować i ukrywać się. Nazwano go zdrajcą narodowym.

Nie jedna osoba nie darowałaby mu tego, co uczynił dla ojczyzny. Do takich osób należał Gerwazy – sługa w domu Horeszków, który nie mogąc dostać Soplicę, mordował po kolei jego rodzinę. Może by i zabił rywala, gdyby nie fakt, że uratował mu życie. Co zmieniło na tyle Soplicę? Czyżby narodził się w nim nowy człowiek?

Po ożenieniu się „z pierwszą lepszą” i zostaniu nałogowym pijakiem - zmienił się. Przywdziany w skromny habit mnicha, pod żałosnym pseudonimem Robak za granicą przygotowuje powstanie na Litwie. Po powrocie „na ojczyzny łono” w Soplicowie jest uważany za dobrego i dobrodusznego mieszkańca. Na celu ma połączenie swego syna – Tadeusza z Zosią oraz pogodzenie sporu zamku Horeszków. W czasie polowania jako dobry strzelec, jednym strzałem zabija niedźwiedzia, ratując życie Hrabiemu i Tadeuszowi. Upija Rosjan, uwalniając więźniów. W czasie natarcia ratuje Gerwazego, a sam zostaje postrzelony. Po kilku godzinach umiera, pokazując kim jest ks. Robak.

Osoba pełna wierności ojczyzny, kochająca ją, troszcząca się o swojego syna, czyli patriota. Umarł, jako postać pozytywna i taką postarajmy się zapamiętać.

Większość osób wymazała mu zły uczynek i przebaczyła. Ja podobnie przebaczam bohaterowi i sądzę, że jest postacią pozytywną. Czy ty też przebaczasz?