"Czy są na Ziemi dorośli zasługujący na twój podziw"

"Czy są na Ziemi dorośli zasługujący na twój podziw"

Na to pytanie można łatwo odpowiedzieć, oczywiście tak. Jednak trzeba zastanowić się jaka ta osoba ma być: pomocna, ofiarna, mająca własne wartości. Moimi idola są trzy osoby. Jedną z nich jest Jan Paweł II.
Wizerunek Ojca Świętego towarzyszy nam wszędzie. Jest go pełno zarówno w księgarniach, jak i w Internecie, których autorami są głównie ludzie młodzi. Czy Jan Paweł II jest dla nich prawdziwym duchowym autorytetem? Myślę, że tak. Gdy w 1978 roku Karol Wojtyła został wybrany papieżem, a miał już 58 lat, był wielkim idolem dla młodych ludzi, uwielbiał jeździć na nartach, pływać, wspinać się w górach.
Miał też niesamowite poczucie humoru, potrafił wspólnie z młodzieżą żartować, śmiać się. Prowadził podobne życie do nich, stąd doskonale znał ich problemy. To właśnie sprawiło, że miał z nimi świetny kontakt, wykorzystywał to jako skłanianie ich do głębszych refleksji nad istotą życia. Jan Paweł II w swoim nauczaniu nigdy nie krytykował młodzieży, nie potępiał. Próbował ich nawracać, ale przedtem dawał im odczuć, że ich potrzebuje i kocha. Zawsze podkreślał, że „młodzież to przyszłość i nadzieja Kościoła”. Młodzi czuli, że papież im dobrze życzy, więc i oni życzyli mu podobnie. Zaufali mu tak, jak i on im zaufał.
Kolejnym argumentem na potwierdzenie tezy są Światowe Dni Młodzieży, ściągające każdego roku miliony ludzi z całego świata. Od początku przewodził im Ojciec Święty. To te liczne spotkania pokazały młodym, że papież nie jest niedostępną personą, ale jest im równy, jest blisko nich i jest tam właśnie dla nich. Te argumenty dotyczą też mnie, dlatego uważam że ojciec święty jest osobom zasługującą na mój szacunek.
Kolejnym moim idolem jest Adam Małysz. Jest to osoba znana na scenie sportu, nie jest to tylko mój idol, ale także wielu młodych chłopaków, którzy są pod wrażeniem jego osiągnięć. Adam pokazuje, że trzeba znaleźć coś co się kocha i coś w czym się jest dobrym. Zaczynając karierę wkładał całego siebie w to co kocha.
Ukazuje także cechę bardzo ważną dla młodzieży której czasami nam brakuje, czyli determinacje. Kiedy w słabszych momentach kariery wszyscy myśleli, że skończy ze sportem on nie poddawał się.
Następnym moim autorytetem są moi rodzice, którzy wiedzą że tylko ciężką pracą można coś osiągnąć, mówią mi, że trzeba tylko znaleźć coś w czym jest się dobrym i być temu wiernym. Moi rodzice sądzą, że przysłowie „ciężka praca uszlachetnia” jest bardzo ważne w życiu człowieka .
Podsumowując moje rozważania, sądzę że są tacy dorośli, którzy mogą być dla nas przykładem i zasługują na nasz podziw ze względu na swoje osiągnięcia.