Charakterystyka porównawcza Tartuffe'a i Orgona

Tartuffe i Orgon są to główni bohaterowie utworu Moliéra pt. ,,Świętoszek”. Komedia ta napisana w 1664 roku, opowiada o losach tytułowego Tartuffe’a mieszkającego

w Paryżu w domu zacnego i szlachetnego chrześcijanina, Orgona. Obydwaj poznają się w kościele, w którym to Orgon zachwycił się modlitwą, jaką odmawiał Tartuffe, leżąc krzyżem, będąc w niej całkowicie pogrążony.

Orgon to wzorowy chrześcijanin. Widząc pobożność Tartuffe’a zaprasza go do swego domu, oferując mu dach nad głową i datek finansowy. Od tej pory Tartuffe pełni rolę osoby troszczącej się o ład, zachowanie religijności, honoru i dobrego imienia rodziny Orgona.

Jego gospodarz jest mężem Elmiry i ojcem Marianny i Damisa. Orgon jest mądrym, uczciwym i powszechnie szanowanym człowiekiem. Do momentu pojawienia się Tartuffe’a w domu, jest on również kochającym i wiernym mężem i ojcem, dbającym o dobrobyt swojej rodziny. Tartuffe jest mężczyzną w średnim wieku o dużym uroku osobistym. Przed Orgonem udaje człowieka pobożnego, cnotliwego i skromnego. Fałszywie przedstawia się jako osoba głęboko wierząca, chętnie niosąca pomoc innym, bez względu na swoją sytuację materialną
i zdolność do jej udzielenia. Tartuffe jako strażnik moralności w domu Orgona, stara się udzielać domownikom rad i wskazówek, jednakże nad wyraz usiłuje się doszukiwać we wszystkim grzechu.
Działania te wywierają na Orgonie silny wpływ. Z wzorowego ojca i męża zmienia się w zupełnie inną osobę. Przestaje go obchodzić dobro swojej rodziny. Jedyną osobą,
którą się przejmuje, jest Tartuffe. Dochodzi do tego, że staję się on mu bliższy niż jego krewni, przepisując Świętoszkowi cały majątek. Uważa Tartuffe’a za swoją wyrocznię
i najwyższy autorytet. Bierze z niego przykład i podąża ukierunkowaną przez Świętoszka drogą życiową, co skutkuje tym, że Tartuffe ma na niego nieograniczony wpływ i co bezwzględnie wykorzysta.

Pod maską pobożności i skromności, Tartuffe jest człowiekiem próżnym, niewdzięcznym, zachłannym, przebiegłym i bezwzględnym. Uwielbia on uciechy życia doczesnego – nie stroni od dobrego jedzenia, rozkoszy cielesnych oraz kosztowności. Tartuffe jest również wyrachowanym psychologiem świetnie umiał docierać do ludzkich uczuć, dzięki czemu łatwo okręca sobie wokół palca Orgona i jego matkę. Tym samym odwraca uwagę ich od swoich głównych celów, jakimi są: uwiedzenie Elmiry oraz jednoczesne poślubienie Marianny i tym samym przejęcie majątku Orgona

Dwaj bohaterowie pod względem charakteru są sobie przeciwieństwami. Orgon myślał, że jest zupełnie inaczej, jednakże właśnie przez to okazuję się być człowiekiem zbyt ufnym i do tego naiwnym , łatwowiernym, który potrafi zaryzykować szczęściem własnej rodziny, jeśli się tylko nim umiejętnie pokieruje tak jak to w mistrzowski sposób zrobił Tartuffe. Gdy prawda wychodzi na jaw, okazuję się, że dla Orgona jest już za późno. Tartuffe ukazuję przed swoim przyjacielem prawdziwą twarz i gdy Orgon każe mu opuścić dom, to dzieję się zupełnie odwrotnie. Świętoszek pokazuje swą bezwzględność, przebiegłość, brak skruchy i poczucia winy. Szczęśliwie dla Orgona cała sprawa się wyjaśnia i Tartuffe zostaje aresztowany a zagarnięty majątek zwrócony pierwotnemu właścicielowi.