Gry rekreacyjne - kręgle (bowling)

Kręgle (bowling) to bardzo łatwy i przyjemny sposób spędzania wolnego czasu. Można nawet zabrać na nie ze sobą dzieci, które cieszą się ze zbicia chociaż jednego kręgla. Szacuje się, że na całym świecie jest aż 150 milionów osób grających w kręgle. Jeśli ktoś jeszcze się nimi nie zainteresował, zachęcam do spróbowania. Gra polega na zbiciu jak największej ilości kręgli. W całej grze można zdobyć maksymalnie 300 punktów.
W jednym z egipskich grobowców sprzed 5200 lat p.n.e. znaleziono zestaw przyborów, które przypominały kręgle. Być może jaskiniowcy rzucali kulą w kamienie i w ten sposób zapoczątkowali tak popularną w dzisiejszym czasie formę rozrywki. Historycy przypuszczają także, że sport ten uprawiali starożytni Rzymianie, Fenicjanie oraz Kartagińczycy. Kiedy w XIV wieku młodzi Anglicy porzucali łucznictwo dla gry w kręgle, król Edward III zakazał w nie grać. Jednak tak wspaniała gra nie mogła zostać zapomniana. Początkowo w Ameryce gra ta nazywała się "9 słupków". Podobno w obecnej formie powstała dopiero w 1840 roku, kiedy to prawo stanu Connecticut zabroniło tej gry z powodu coraz bardziej hazardowego charakteru tej gry. Ale uporano się z tym dodając jeszcze jeden kręgiel. W ten sposób powstały kręgle takie, jakimi je obecnie znamy. Znaczne usprawnienie kręgli spowodowało wynalezienie automatu do podnoszenia kręgli po ich strąceniu. Aktualnie w kręgle gra coraz więcej osób.
Specyfikacje wyposażenia kręgielni pozostały nie zmienione przez ostatnie stulecia. Kula musi być okrągła, o obwodzie 27 cali (68,58 cm) i wadze nie większej niż 16 funtów (7,2kg). Kręgiel ma 15 cali (38,1 cm) wysokości, 4,75 (12cm) szerokości i waży od 3 funtów 6 uncji do 3 funtów 10 uncji. Tor ma 60 stóp (18ni) długości i 42 cale (1,7m) szerokości. Kręgle są ustawione na torze w formie trójkąta. Kręgiel czołowy stojący najbliżej gracza to tzw. główny kręgiel lub kręgiel numer 1. Pozostałe kręgle są oznaczone od numeru 2 do 10. Ze względu na ciężar kul, rozstaw i rozmiar otworów na palce dzielą się na dziecięce: 6-8, damskie: 9-11 i męskie: 12-16.
Sprzęt potrzebny do gry w kręgle
- buty ze specjalną podeszwą podzieloną na trzy strefy składające się z gumowego obcasa oraz dwu elementowej części przedniej
- kule do kręgli
- nosidełko umożliwiające polerowanie kuli
- torba na jedną kulę, duża kieszeń frontowa na akcesoria
- usztywniacz z dodatkowym paskiem trzymającym na palce dłoni

Zasady ogólne

Gra jest podzielona na 10 rund, w każdej ma się 2 rzuty. Przy strąceniu wszystkich kręgli za pierwszym rzutem runda jest skończona. Maksymalna ilość możliwych do zdobycia punktów w jednej grze to 300. Najlepsze rezultaty dają jak najczęstsze strike'i. Poniżej przedstawiona jest punktacja za poszczególne rzuty:
- strike - oznacza on strącenie wszystkich 10 kręgli w pierwszym rzucie. Oprócz 10 punktów za ten rzut w następnej rundzie, liczba zdobytych punktów w obu rzutach się podwaja. Jeśli strike'a zdobędziemy w ostatniej rundzie, mamy kolejne dwa rzuty w celu określenia ile wart jest ten strike.
- spare - oznacza strącenie wszystkich 10 kręgli w całej rundzie. Oprócz 10 punktów za ten rzut podwajają się punkty tylko w kolejnym rzucie, a nie w całej następnej rundzie. W tej sytuacji możemy albo strącić kilka kręgli w pierwszym rzucie, a resztę w drugim, albo za pierwszym żadnego a za drugim rzutem wszystkie. W przypadku spare'a przed drugim rzutem widzimy na monitorze najlepsze ustawienie zaznaczone strzałką.
- open frame - to sytuacja, w której gracz zbił tylko kilka kręgli. Otrzymuje on wtedy tyle punktów, ile strącił kręgli.
- miss - sytuacja, w której gracz w ogóle nie strąca żadnego kręgla.

Odpowiednia postawa
Na rozbiegu znajdują się 2 rzędy kropek, umożliwiających dokładne ustawienie się względem kręgli. Tylny rząd jest ustawiony w odległości 4,5 metra od linii spalonych, a drugi rząd w odległości 3,6 metra. Linia spalonych to linia, przed którą należy się zatrzymać i wyrzucić kulę. Aby uzyskać odpowiednią postawę przy rzucie, należy ramiona trzymać pod kątem prostym w stosunku do celu a lewą ręką pomagać sobie w przytrzymaniu kuli. Prawa ręka, w której trzymamy kulę, powinna się znajdować pomiędzy talią a klatką piersiową. Prawy łokieć powinien być blisko biodra a stopy razem, skierowane prosto w kierunku celu, kolana zaś lekko ugięte.

Chwyt kuli
Najważniejszym elementem przed rozpoczęciem gry jest dopasowanie odpowiedniej kuli pod względem wielkości i wagi. Przy dopasowaniu należy zwrócić uwagę także na otwory w kuli, ponieważ złe dopasowanie może doprowadzić do wyślizgnięcia kuli przy rzucie. Należy zatem chwycić kulę i wsunąć do niej dwa środkowe palce i kciuk w 3 otwory. Palce powinny wchodzić w nie do drugiej kostki (do zagięcia palców), a kciuk cały. Nie mogą one wchodzić ani zbyt swobodnie, ani zbyt ciasno, aby nie blokowały się w otworach przy rzucie. Pozostałymi palcami trzymamy kulę. Przy dobrym dopasowaniu można rzucić dość ciężką kulą. Dzieci w wieku około 10 lat zwykle rzucają kulami o wadze 7. Początkowo może im się wydawać, że nie dadzą rady i chwytają kulę w obie ręce, podchodzą do toru i rzucają a kula się toczy i toczy, żeby na końcu ewentualnie lekko dotknąć kręgli. Ale wystarczy dziecku wytłumaczyć dobry chwyt i rzut, żeby mu całkiem dobrze szło. Wbrew pozorom, to nie takie trudne.

Celowanie
Każdy początkujący gracz przy celowaniu patrzy na kręgle. Jednak jest to nieprawidłowe. Na torze w odległości około 3 metrów znajduje się 7 strzałek odpowiadających ustawieniu kręgli. Najlepiej patrzeć na nie, znajdują się one dość blisko, dlatego łatwiej wtedy o dobry rzut. Dobrze jest wycelować nie w sam środek, a trochę w lewo bądź prawo. Przed rzutem należy dobrać odpowiednią pozycję wyjściową patrząc na znajdujące się na rozbiegu rzędy kropek, ustawionych tak samo jak strzałki. A w przypadku gdy rzut nie będzie taki jakiego oczekiwaliśmy, można dowolnie skorygować następne ustawienie względem tych kropek.

Nowi gracze powinni się rozbiegać czteroma krokami, a ewentualnie później dodać piąty. Wszystkie kroki poza ostatnim powinny być zdecydowane i proste. Pierwszy z nich powinien być najkrótszy. Podczas ostatniego kroku, przy którym następuje rzut, należy ukucnąć na prawą nogę razem z kulą, która przy rzucie powinna dotykać podłogi. Rzut powinien być cichy, nie powinno się rzucać kulą tak, że upada ona w połowie toru. Dla praworęcznych graczy układ kroków to: krótka prawa, lewa, prawa, lewa i poślizg z kucnięciem na prawą nogę. Dla leworęcznych graczy odwrotnie.
Początkowo najtrudniejsza jest koordynacja ruchów. Trzeba się dobrze ustawić, utrzymać kulę w odpowiedniej pozycji, wykonać kroki w odpowiedniej kolejności i nie przekraczając linii wyrzucić z poślizgiem kulę. Należy najpierw ustawić się w stabilnej pozycji na początku rozbiegu, aby mieć jak najwięcej miejsca. Następnie ustawić kulę, określić swoją pozycję i cel, rozbiec się a tuż przed linią toru wykonać maksymalny zamach, zatrzymać się i rzucić kulę patrząc na strzałki umieszczone na torze. Zgranie kroków z zamachem jest kluczem do uzyskania swobodnego i płynnego rzutu. Kula powinna poruszać się z prawej strony do lewej i uderzyć pomiędzy pierwszy a trzeci kręgiel. W przypadku graczy leworęcznych kula powinna się toczyć z lewej strony do prawej. Ukośny kierunek rzutu pomaga utrzymać kulę w ciągłym ruchu. Celując w sam środek kręgli, często pozostaje jedna bądź dwie kule ustawione w tym samym rzędzie co pierwsza - środkowa.
Bardzo efektownie wygląda podkręcony rzut, daje także niezłe efekty. Aby rzucić kulę w ten sposób, kciuk powinien wysunąć się z otworu jako pierwszy, po czym kula sama zsunie się z pozostałych dwóch palców i nabierze rotacji. Kierunek kuli zależy od miejsca, w którym kciuk stykał się z kulą w momencie rzutu. W celu nadania kuli bocznej rotacji należy trzymać kciuk lekko skierowany w lewą stronę, jak to niektórzy określają, na godzinie 10 bądź 11. Kula poleci prosto jeśli kciuk będzie skierowany dokładnie na wprost, czyli w kierunku kręgli. Należy pamiętać o tym, że przy wypuszczeniu kuli nadgarstek powinien być sztywny.