Cierpienie jest nauczycielem. Rozważ różne aspekty cierpienia w oparciu o utwory literackie.

Od początku stworzenia świata, od momentu pojawienia się pierwszych ludzi na Ziemi mamy do czynienia z cierpieniem. Jest ono elementem naszej egzystencji , elementem , którego uniknąć się nie da, a nawet przeciwnie : którego należy doznać, by w pełni być człowiekiem. Nigdy chyba nie da się stwierdzić czy cierpienie jest uczuciem pozytywnym czy negatywnym, a wiąże się to z faktem, iż stało się ono swego rodzaju misterium, które każdy przeżywa inaczej. Cierpienie ma sens, bo w końcu nie można całego życia przejść gładko , bez żadnych przeszkód , bez zadrapania o twardy kant losu. Może być ono spowodowane bólem , strachem , chorobą czy też śmiercią kogoś bliskiego … Ale zawsze dla każdego będzie największe i najstraszniejsze, bo dotknęło właśnie jego. Ból fizyczny oraz psychiczny towarzyszą człowiekowi w codziennym życiu. W literaturze mamy także wielu bohaterów cierpiących oraz przeżywających własne tragedie. Czy ludzkie cierpienie wpisane w życie każdego człowieka uszlachetnia i jest nauczycielem życia? A może nie ma żadnego sensu i należy go unikać? Trzeba więc rozważyć czy "Cierpienie jest siłą doskonalącą duszę ludzką." czy też „Człowiek stworzony jest do szczęścia, cierpienie trzeba zwalczać i niszczyć”. Myśli te przypominają kolejno założenia filozoficzne stoickie, niemal ascetyczne i epikurejskie. Tylko według których należy postępować?
Cierpienie dotyka wszystkich od zwykłych ludzi aż po samego Boga, który doświadczył tego uczucia, gdy własną męką i śmiercią na krzyżu odkupił człowieka od Szatana. Zmarł szczęśliwy, ponieważ osiągnął cel swego życia- zbawił ludzkość.
Uczucie cierpienia ma także różne aspekty. Jednym z nich jest niewątpliwie udręka Hioba, który stał się przedmiotem zakładu między Bogiem a Diabłem. W jego myśl Bóg ciężko doświadczył Hioba, gdyż stracił on majątek, wyginęły mu stada, jego dzieci zginęły, a on sam padł ofiarą trądu, uważanego za najwyższa karę za grzechy. W największej jednak niedoli nie wyparł się Boga i ufał Mu, był przekonany o swej uczciwości. Bóg poddał go próbie, by sprawdzić jego wiarę i ufność. Przywrócił Hiobowi wszystkie jego dobra, a ten stał się symbolem wiary w boską dobroć, sprawiedliwość oraz stałości nawet w największych cierpieniach.
Innym ukazanym przykładem cierpienia są męki świętego Aleksego, który skazuje się na fizyczne i duchowe męki. Święty świadomie przyjmuje cierpienie, jest uosobieniem ideału ascetycznego, znosi wszelki ból i upokorzenie, by uzyskać zbawienie. Jest gotowy zrobić wszystko , by osiągnąć to , o czym marzył .
W mitologii także spotykamy się z cierpieniem … Prometeusz , Syzyf . Prometeusz został skazany za pomoc ludziom w słusznej sprawie , a Syzyf za zdradę i oszustwo. Odczuwają oni ból , po prostu cierpią . Choć w tak różnych od siebie sytuacjach … Czy zatem jest to sprawiedliwe? Czy Prometeusz powinien otrzymać taką samą karę jak Syzyf? Dlaczego cierpienie nie wybiera? Dlaczego dotyka także tych , którzy nie niczym nie zawinili? Według mnie człowiek nie może być idealny … Nie może mieć wszystkich zalet , bez żadnych , oczywiście wad .
Występują także zawody , cierpienia miłosne , które chyba są najbardziej powszechne ze wszystkich pozostałych. Dlaczego? Bo każdy , na pewno , darzy kogoś uczuciem . Lecz kłótnia , czy też nieporozumienie jest podstawą udanego związku. Przypomniałam sobie , w tej chwili , że kiedy doszło do pewnego nieporozumienia z moim bratem , którego kocham nade życie , moi rodzice mówili „oj dzieci , dzieci … Miłość bez kłótni to nie miłość” . Czy to prawda? Nie wiem … Istnieje też zwrot „Przeciwieństwa się przyciągają” . Czy to prawda? Nie wiem …
Nieszczęśliwa miłość , odrzucenie … to kolejny rodzaj cierpienia. Tristan i Izolda, Romeo i Julia , Gustaw w IV. Części „Dziadów” . Francuski mąż stanu oraz pisarz Georges Clemenseau napisał : „najgorszym cierpieniem jest duszy chłód.” Ten cytat dobrze obrazuje powieści Goethego pt. „Cierpienia młodego Wertera”, gdzie możemy zauważyć różne motywy cierpienia. W utworze szczególnie cierpi tytułowy bohater. Jest to młody mieszczanin bezgranicznie zakochany w Locie - dziewczynie zaręczonej z bogatym szlachcicem. Uczucie rozwijające między nimi staje się sensem ich życia, dla Wertera jest nie mniej ważne od powietrza, którym oddycha. Fundamentem uczucia Wertera i Loty było specyficzne porozumienie bez słów, metafizyczna więź nie mająca nic wspólnego z miłością fizyczną, czyli oderwanie od świata materialnego i oddanie się czystemu uczuciu. Czynnikiem, który pchnął Wertera do samobójstwa była decyzja jego ukochanej - on mógł dać jej wielkie uczucie, szczęście i spełnienie w miłości, jednak nie był w stanie zapewnić jej bytu tak dostatniego jak Albert. Lotta wybrała więc narzeczonego. Wcześniej wspomniana nieszczęśliwa miłość, była konsekwencją, która staje się wyobcowaniem oraz samotnością głównego bohatera Goethe’go. Nie potrafi on odnaleźć dla siebie miejsca w otaczającym go świecie, nie jest w stanie dostosować się do obowiązujących schematów i konwenansów, a przede wszystkim odczuwa trudny do zrozumienia przez innych ból istnienia (weltschmerz), odbierany jako szaleństwo. W końcu wyczerpany sytuacją i swoją bezsilnością popełnia samobójstwo. Możemy z pewnością powiedzieć, iż w utworze Goethe‘go mamy do czynienia z trzema rodzajami cierpienia, jakimi są nieodwzajemniona miłość ukochanej Lotty, Weltschmerz czyli ból istnienia, oraz samotność. Nie dość, że Wertera odrzuciła Lotta, to również społeczeństwo. Z tego powodu jest on ogromnie samotny, i czuje ból istnienia, czuje się niezrozumiany, ale przecież w taki sposób byli kreowani bohaterowie romantyczni-niezrozumiani przez wszystkich. Ta powieść pokazuje, że najgorszym cierpieniem jest odrzucenie przez drugą osobę. Niemiecki pisarz Christian Friedrich Hebbel kiedyś powiedział, że podstawą cierpienia jest trwanie, podstawą radości jest chwila, lecz Werter nie potrafi pogodzić się ze swoim losem, nie potrafi trwać w swoim cierpieniu, nie znajduje żadnego odpowiedniego wyjścia w tej sytuacji do dalszego życia. Ucieka do ostatniej rzeczy jaka mu pozostaje. Ucieka do śmierci. Innym przykładem miłości, która niesie ze sobą zagładę, jest uczucie, które połączyło bohaterów "Chłopów" W.S. Reymonta, Antka i Jagnę. Ich burzliwy związek całkowicie pogwałcił prawa i konwenanse, obowiązujące w opartej na tradycji i stabilnej moralności społeczności mieszkańców Lipiec, wsi, w której rozgrywa się akcja. W świecie tym rodzina oraz złożone śluby, a także życie w harmonii z innymi oraz z naturą były najważniejsze. Miłość miała prowadzić do małżeństwa i założenia rodziny, która w zgodzie z naturą, pracowałaby i dawała życie potomstwu. Tymczasem uczucie, jakie wybucha pomiędzy Jagną i Antkiem niszczy małżeństwo Antka, szczególnie dotykając jego żonę Hankę i jej dzieci, a także ma wpływ na Borynę, ojca Antka i męża Jagny. Przykładów miłości nieszczęśliwych, niespełnionych, zaborczych, destrukcyjnych jest w literaturze bardzo dużo. Jednakże, na szczęście, ten czarny obraz równoważą obrazy miłości spełnionych, czystych, pięknych i pełnych radości. Takie obrazowanie miłości miało miejsce w romantyzmie, na przykład w "Panu Tadeuszu" , w którym Mickiewicz opowiedział piękną historię miłości Zosi i Tadeusza. Bohaterowie tej wielkiej narodowej epopei są ludźmi młodymi i niedojrzałymi, jednakże ich uczucie sprawia, że oboje dorastają i stają się osobami jak najbardziej poważnymi.
Cierpienie uczy… Uczy pokory … Pokory a także tego , by umieć doceniać coś, lub kogoś. Czy to trudne? Gdy jesteśmy zdrowi , szczęśliwi – nie umiemy tego docenić , bo wydaje nam się , że to norma. Że szczęście bez trudności , to coś oczywistego . tymczasem , gdy przychodzi fala rozczarowań , błędów , a może i choroba – doceniamy życie. Doceniamy . Gdy jest już za późno.
Cierpienie ,zatem , stanowi nieodłączny element ludzkiego życia. Tak jak miłość, radość, szczęście, tak i cierpienie jest jednym z wielu doznań ludzkich. Doceńmy życie , doceńmy to ,że jest tak jak jest, bo przecież zawsze … zawsze może być gorzej …