Dramat romantyczny cechuje brak jedności miejsca, czasu i akcji (niejednolita, wielowątkowa, w różnych miejscach). Kompozycja jest luźna, fragmentaryczna, istnieją duchy dopowiadające. Występują elementy wierzeń ludowych. Celem dramatu jest wzbudzanie uczuć słuchających.
1. W Dziady cz. IV została zachowana zasada trzech jedności, akcja trwa 3 godziny odmierzane przez gasnące świece w noc zaduszek. Mamy godzinę miłości, rozpaczy i przestrogi.
2. Bohater romantyczny istnieje na tle bohatera zbiorowego np. dzieci. Jest samotny, skłócony z otoczeniem, indywidualista, nieszczęśliwie zakochany. Tajemniczy poeta który cale swoje życie opiera na książkach.
3. Świat realny łączy się z fantastycznym. Przykładem występowania tego zjawiska jest postać Gustawa- upiora który po przebiciu się sztyletem nadal żyje np. Ksiądz – Mów czego potrzebujesz... ach, upiór, mara!
4. Ośrodkiem kompozycji stawał się bohater, wokół którego skupiały się luźno powiązane sceny, ukazujące dzieje psychiki i wewnętrzne konflikty.
5. Dramat łączy się tu z liryzmem i nastrojowością, ukazuje przeżycia wewnętrzne bohatera np.
„...Z płaczem dookoła stanęli:
I smutny ksiądz u łóżka,
I smutniejsza czeladka,
I smutniejsza od niej drużka,
I smutniejsza od nich matka,
I najsmutniejszy kochanek.”
6. Występowanie samodzielnych epizodów luźno ze sobą powiązanych- monolog liryczny zastępuje akcje która tu prawie nie istnieje.
7. W Dziadach cz. IV dominuje pierwiastek liryczny którym jest monolog Gustawa.