Świecić

Świecić

1. ‘być źródłem światła’; 2. ‘oświetlać coś; palić światło’; 3. ‘błyszczeć, lśnić, połyskiwać’; 4. ‘bieleć, jaśnieć’.

święcić

Świecić

Czasowniki

Send Wysyłać Sent Sent Sew Szyć Sewed Sewn Shine Świecić Shone Shone Show Pokazać Showed Show Sing Śpiewać Sang Sung Sit Siedzieć Sat Sat Sleep Spać Slept Slept Smell Rzuć Smelt/smelled Smelt

Czasownik w perfect

scheinen ( świecić ) geshienen schieben (popychać) geschoben schieBen (strzelać) geschossen schlafen (spać) geschlafen schlagen (bić) geschlagen schlieBen(zamykac) geschlossen schneiden (krajać

Mit o powstaniu świata - własna koncepcja stworzenia.

Najpierw była nicość. Czerń, pustka. Wtedy to do nicości wpadła ognista kula, która wybuchła, jej kawałki rozleciały się wokoło. Gdy małe odłamki kuli zaczynały mocno świecić , palić się stawało się

"Lepiej, żeby tę paczkę z książkami zmyła fala oceanu" - twój sąd o tym na podstawie "Latarnika".

nad książką, nie straciłby pracy, ale też nie zaczęłaby świecić mu się oczy. Świecić szczęściem, które nie mieści się w człowieku i wychodzi na zewnątrz. Gdyby nie stracił pracy, zdziwaczałby w

Czas przeszły czasowników

(leżeć) gelegen mgen(lubić) gemocht mssen(musieć) gemubt nehmen(brać) genommen nennen(wymiwniać) genannt scheinen( świecić )geschienen schlafen(spać) geschlafen schlieben(zamykać) geschlossen