świeca
polecab/d
Słownik etymologiczny języka polskiego
świeca
Kategoria: Świecić
1. ‘pałeczka z wosku, parafiny z knotem w środku służąca do oświetlania’; stpol. w szerszym znaczeniu: 2. ‘sztuczne źródło światła (świeca, pochodnia, lampa)’ oraz 3. ‘naturalne źródło światła’; od XIV w.; ogsłow. < psłow. *svěťa ‘to, co świeci, źródło światła’ utworzonego od psłow. *světiti
Sprawdź także
polecab/d
Strona:
1