Samotny

samotny

1. ‘żyjący w samotności’; 2. ‘znajdujący się na odludziu, ustronny’; od XVIII w.; jest to przymiotnik utworzony od pol. przestarzałego rzeczownika samota ‘samotność; odludzie, pustkowie’ pochodzącego od psłow. *samъ

Samotny

Samotność

Samotność dzisiejszego człowieka dotyczy nie tylko kategorii czasu, ale również przestrzeni. Człowiek samotny jest odizolowany, nie czuje kontaktu z ludźmi i przyrodą. Moim zdaniem słowa węża: „Samotnym jest się także wśród ludzi”...