Nie pamiętasz hasła?Hasło? Kliknij tutaj
Poruszające się elektrony, protony, neutrony, cząstki α (jądra helu), a nawet całe atomy wykazują dyfrakcję i interferencję, które są zjawiskami typowymi dla fal. Im mniejsza masa cząstki, tym łatwiej zaobserwować jej właściwości falowe, gdyż ze wzrostem masy maleje długość fali związanej z cząstką. Przykładowo fala związana z piłką tenisową poruszającą się z szybkością 50 m/s jest około 10 27 razy mniejsza od długości fali światła fioletowego. Dyfrakcja takiej fali może być zauważona...
). Obserwuje się efekty potwierdzające falową naturę materii w postaci dyfrakcji cząstek elementarnych a nawet całych jąder atomowych. b. Wzór pozwalający wyznaczyć długość fali materii dla cząstki o
on długość fali de Broglie\'a , czyli długość fali materii stowarzyszonej z ruchem cząstki materialnej o pędzie p. Falowa natura cząstek pociąga za sobą fakt, że nie możemy dokładnie określić
naturze światła (teza ta, oprócz praw optyki geometrycznej, tłumaczyła zjawiska dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła). Teoria falowa (optyka falowa ) została udoskonalona w XIX w. przez A
(zwiększanie prędkości, zmniejszanie prędkości lub zmiana kierunku ruchu) cząstek posiadających ładunek elektryczny pod wpływem zderzenia, działania silnego pola magnetycznego lub elektrycznego, np
zrozumienia. Czasami zachowuje się ono jak fala, innym razem jak wiązka cząstek . Z tego powodu mówi się, że światło ma podwójną naturę - korpuskularno - falową - a jej interpretacja zależy od rodzaju