Dobrobyt

dobrobyt

Dobrobyt

rzecz. m br. lm stan życia społeczeństwa, któremu dobrze się powodzi, większość ludzi jest bogatych, nie ma głodu i łatwo o pracę; zamożność, dostatniość.   Poseł z mównicy sejmowej przekonywał, że Polska nigdy nie będzie krajem dobrobytu (D. lp), ponieważ nie ma mowy o dobrobycie (N. lp) przy braku zdecydowanych działań, zmierzających do pokonania wysokiego bezrobocia.