ogień, język ognia’; od XIV w.; ogsłow. (czes. plamen, ukr. dialektalne pólomin’ i pólom’ ja) < psłow. *polmy, *polmene ‘płomień’ utworzonego od czasownika *polěti ; dawniej występowała też postać płomię, płomienia
poleca
b/d
poleca
b/d
płomyk
zdrobnienie (pierwotnie nim nie był); pochodzi od psłow. *polmy-kъ ‘płomyk’ (< psłow. *polmy)
poleca
b/d
podpłomyk
‘placek pieczony na żarze lub w popiele’; od XV w.; słowo utworzone od wyrażenia przyimkowowego; dawniej w XVI w. występowały postaci podpłomny / podpłomienny chleb ‘chleb pieczony na żarze’
Materiał opracowany przez eksperta