1. ‘mówić lub robić coś dla wywołania śmiechu’; 2. ‘nie traktować czegoś poważnie’.
Pochodzenie:
Od XVII w.; zapożyczenie ze śrniem. serten ‘żartować, oszukiwać, zwodzić’; por. też górnołuż. žortować i czes. žertovat.
Źródło
Żartomowność, żartowność, snadność do żartów abo przyjemność w żarciech.
Grzegorz Knapski (1564-1638)
Jadł i pił i niektóre żartowne rozmowy czynił.
Piotr Skarga (1536-1612)
poleca
b/d
żart
‘wypowiedź lub zachowanie mające kogoś rozśmieszyć’; rzeczownik odczasownikowy od żartować, jednak prawdopodobnie miało na niego wpływ także śrniem. scherz ‘żart’
poleca
b/d
pożartować
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zażartować
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Żartować