1. ‘gotować się’; 2. ‘burzyć się, pienić się’; 3. ‘być wzburzonym, podnieconym’; 4. ‘być pełnym wrzawy, zgiełku, ruchu’; 5. stpol. ‘przechodzić proces trawienia’; 6. dawniej w XVII w. ‘pienić się, wściekać się na kogoś’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. vřit, vřu / vru, ukr. vrity) < psłow. *vьrěti ‘wrzeć, gotować się’ – słowo jest pokrewne z lit. virti ‘ts.’; podstawą pie. *uer- ‘palić, prażyć’.
Źródło
Więc źrzódła one pięknie między drzewki wrają.
Mikołaj Rej (1505-1569)
Byłoby przyszło do krwie, tak już na się warli.
Wacław Potocki (1626-1696)
Nawarzył warzy i nadrobił chleba na miseczkę.
Biblia Leopolity, 1561 r.
Takież i z warzywa napirwszego dajcie Bogu.
Biblia królowej Zofii, 1455 r
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
warzywo
stpol. w znaczeniu ‘potrawa, strawa (gotowana)’
poleca
b/d
poleca
b/d
wrzawa
‘hałas, zgiełk’; od XVII w.; pochodzi od psłow. dialektalnego *vьŕava ‘wrzenie, szum, bulgotanie’ > ‘szum, zgiełk, hałas’ – jest to urzeczownikowiona postać rodzaju żeńskiego od psłow. przymiotnika *vьŕavъ ‘taki, który wrze’, co z kolei pochodzi od psłow. *vьrěti ‘wrzeć, gotować się’
poleca
b/d
poleca
b/d
wrzątek
‘wrząca ciecz, ukrop’
poleca
b/d
poleca
b/d
zawrzeć
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta