1. ‘zapalać, rozniecać (ogień)’; 2. przenośnie ‘wzniecać, wzbudzać, powodować’.
Pochodzenie:
Od XVI w.; ogsłow. (np. czes. nitit, ros. dialektalne gnetiť) < psłow. *gnětiti ‘rozpalać, rozniecać ogień’.
Pierwotna postać
W XV w. występowała forma -miecić używana w czasownikach przedrostkowych: namiecić, rozmiecić, podmiecić.
poleca
b/d
namiętny
‘odznaczający się gwałtownością uczuć’; od XVI w.; przymiotnik ten został utworzony od dawnego (XVI-XVII w.) pol. namięta ‘gwałtowne uczucie, namiętność’; namięta – rzeczownik odczasownikowy od dawnego namięcić (w gwarowej odmianie naniecić)
poleca
b/d
podnieta
‘to, co skłania do czegoś, wzbudza reakcje, uczucia’; od XV w.; dawniej też w formie podniata
poleca
b/d
podniecić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
rozniecić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
niecać
forma wielokrotna -niecać w czasownikach przedrostkowych: podniecać, rozniecać, wzniecać.