1. ‘tracić życie, przestawać żyć, umierać, konać’; 2. dawniej (XVI w.) również w formie bezpodmiotowej ‘panuje mór, zaraza, epidemia’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. mřit, ros. ludowe meréť) < psłow. *merti ‘tracić życie, umierać’ utworzonego od pie. *mer- ‘umierać’.
poleca
67%
15 głosów
morzyć
1. ‘zadawać komuś śmierć’; 2. ‘męczyć, dręczyć kogoś powoli’; 3. stpol. ‘pozbawiać życia, uśmiercać, zabijać’; 4. ‘umartwiać, męczyć’; 5. ‘ogarniać, opanowywać (o śnie)’; od XV w., a w formie przedrostkowej umorzyć od XIV w.; ogsłow. < psłow. *moriti ‘powodować, że ktoś umiera, zadawać śmierć, uśmiercać, zabijać’ utworzonego od psłow. *merti
poleca
b/d
poleca
b/d
umrzeć
czasownik przedrostkowy (od XIV w.; pochodzi od pierwotnego imiesłowu umarły, stpol. też umerły; od XIV w. ‘nieżywy, martwy’),
poleca
b/d
wymrzeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zamrzeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zemrzeć
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
mierać
forma wielokrotna -mierać w czasownikach przedrostkowych: obumierać, umierać, wymierać, zamierać.
Materiał opracowany przez eksperta