1. ‘miejscowość o charakterze miejskim’; 2. stpol. również ‘miejsce’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. misto ‘miejsce; miejscowość; posada, praca, etat’, ros. mésto ‘miejsce, przestrzeń, grunt, plac, teren; posada, stanowisko; funkcja; strona, okolica’) < psłow. *město (< *mět-to) ‘miejsce’ utworzonego od pie. *meit- ‘miejsce pobytu, mieszkanie’; pierwotnie ‘miejsce pobytu’; w pol. rozwój znaczenia ‘miejsce’ > ‘miejscowość, miasto’ pod wpływem czes. za śrniem. stat ‘miejsce; miasto’.
Pierwotna postać
W stpol. używano postaci miesto, a także zdrobnienia miesteczko.
poleca
b/d
miasteczko
zdrobnienie
poleca
b/d
miejsce
1. ‘wolna przestrzeń którą można zająć’; 2. ‘część określonej przestrzeni, teren lub pomieszczenie służące określonym celom’; od XVI w.;w XV stuleciu w postaciach miestce, mieśćce i mieśce, a w XVI w. również miejstce, oraz miejśce; ogsłow. < psłow. *městьce ‘mały fragment przestrzeni, mały obszar’ – zdrobnienie od psłow. *město; w pol. nastąpiy zmiany w grupie spółgłoskowej: śćc > jśc > jsc; zmiana znaczenia rzeczownika miasto spowodowała, że w jego pierwotnym znaczeniu zaczęło...
poleca
b/d
mieszczanin
w stpol. stosowano też formy miaszczanin, mieszczenin i mieszczan
poleca
b/d
miejski
w stpol. od XIII w. wystąpiły też formy mieski, miescki oraz miejscki
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Miasto