1. ‘psuć, niszczyć’; 2. ‘zanieczyszczać’; 3. stpol. też ‘burzyć, pustoszyć; rozbijać’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. kazit ‘psuć, niszczyć; deprawować’, ukr. kazýty ‘psuć, szpecić, rozbijać’) < psłow. *kaziti, *kažę ‘psuć, niszczyć’ utworzonego od psłow. czasownika *čeznąti ‘niknąć, zanikać, słabnąć, więdnąć, ginąć’ ze zmianami fonetycznymi: *e > *ō > *a; pierwotnie ‘powodować, że coś więdnie, niknie, słabnie, schnie’.
Źródło
Niezgoda wszystko kazi.
Szymon Szymonowic (1558-1629)