1. ‘żywić potomstwo własnym mlekiem’; 2. ‘dawać jeść, żywić’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (czes. krmit, ros. kormiť) < psłow. *krmiti ‘dawać pożywienie, żywić, karmić’ < pie. *(s)ker-m- < pie. pierwiastek *(s)ker- ‘krajać, ciąć’; pierwotnie ‘krajać pożywienie w celu nakarmienia kogoś’.
Źródło
Dała jemu karmie.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
b/d
karma
1. ‘pasza dla zwierząt’ (od XVIII w.); 2. dawniej i dialektalnie karm ‘pożywienie,pokarm’; 3. karmia ‘pokarm, posiłek, jedzenie, potrawa’ (od XIV w.); ogsłow. < psłow. *krma / *krmъ ‘pokarm, pożywienie’ – rzeczownik odczasownikowy od psłow. *krmiti ‘dawać pożywienie, żywić, karmić’
poleca
b/d
poleca
b/d
poleca
b/d
nakarmić
czasowniki przedrostkowe
poleca
b/d
wykarmić
czasownik przedrostkowy
Podobne teksty: