‘głośno szlochać, płakać wydając krótkie, urywane dźwięki, zanosić się od płaczu’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; płnsłow. (por. czes. lkat ‘łkać’, białorus. lkac’ ‘łykać, połykać’) < psłow. dialektalne *lъkati ‘wydawać krótkie, urywane dźwięki (przy płaczu, szlochaniu, połykaniu)’ utworzonego od pie. *(s)leuk- ‘łykać, połykać’.
Pierwotna postać
Dawniej jako formę czasu przyszłego stosowano postać jednokrotną łknąć.
poleca
b/d
łykać
1. ‘przesuwać ślinę, pokarm z jamy ustnej w dół przewodu pokarmowego’; 2. stpol. (od XV w.) ‘łkać, szlochać’; od XVII w.; ogsłow. < psłow. *lykati ‘łykać, połykać; łkać’ – czasownik wielokrotny od psłow. *lъkati
poleca
b/d
poleca
67%
3 głosy
łknąć
forma wielokrotna -łknąć w czasownikach przedrostkowych: połknąć, przełknąć.