1. ‘odchody ludzkie i zwierzęce, nieczystości’ (od XVI w.); 2. wcześniej oraz dziś dialektalnie ‘błoto; muł; fusy’ oraz 3. ‘bagno, moczary’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. kal ‘muł, szlam, błoto; osad’, ros. kal ‘nieczystości, odchody, łajno’) < psłow. *kalъ ‘błoto, muł, szlam, mętna ciecz’.
Ciekawostki
Wrócił się jako świnia dokaliska swego.
Jakub Wujek (1541-1597)
poleca
100%
7 głosów
kalać
1. ‘brudzić, plamić, walać’; 2. przenośnie ‘okryć hańbą, zniesławić’; 3. stpol. ‘brudzić, tarzać w błocie’; 4. dialektalnie też ‘zanieczyszczać błotem, kałem’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. kalet ‘wypróżniać się; kalać, brudzić, plamić, szkalować’, ukr. kaljaty ‘wypróżniać się; brudzić’) < psłow. *kaľati ‘zabrudzać, zanieczyszczać błotem’ – czasownik wielokrotny utworzony od *kaliti ‘brudzić, zanieczyszczać błotem’ (por. stpol. kalić ‘brudzić błotem, kalać, zniesławiać’) pochodzący od...
poleca
17%
6 głosów
kalina
‘drzewo lub krzew Viburnum’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *kalina ‘ts.’< psłow. *kalъ; pierwotnie ‘podmokły, grząski, wilgotny teren’ (w tym znaczeniu sch. kalina) > wtórnie ‘roślina rosnąca na takim terenie’
poleca
100%
2 głosy
kałuża
1. ‘płytkie zagłębienie z błotnistą wodą’; 2. stpol. też ‘dół, rów błotnisty; ściek; mały stawek’; od XV w.; ogsłow. (por. czes. kaluž, ros. kaluža / kaljuža‘ts.’) < psłow. *kaluža / *kaľuža ‘błotniste miejsce, kałuża’ < psłow. *kalъ.
Podobne teksty: