1. ‘świecący, błyszczący, jaskrawy’; 2. ‘pełen światła, dobrze oświetlony, widny’; 3. ‘zbliżony kolorem do białego, przejrzysty’; 4. przenośnie ‘oczywisty, wiadomy’; 5. stpol. ‘lśniący, błyszczący, lśniąco biały; piękny; pogodny’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (czes. jasný, ros. jasnyj) < psłow. *ěsnъ ‘świecący, błyszczący; pełen światła, widny, bezchmurny; nieciemny, zbliżony barwą do białego, przezroczysty’ utworzone od wcześniejszej formy *ěsk-nъ pokrewnej z psłow. *ěsk-rъ ‘bardzo jasny, rażący blaskiem, mocno świecący’ < pie.*aisk- ‘jasny, świecący’.
poleca
b/d
jaskrawy
1. ‘mający intensywną barwę, rażący kolorem lub blaskiem’; 2. ‘mocno świecący’; 3. przenośnie ‘bardzo wyraźny, dobitny, skrajny, oczywisty’; od XVI w.; przymiotnik z przyrostkiem -awy od pol. dawnego przymiotnika jaskry ‘bardzo jasny, rażący blaskiem oczy’ < psłow. dialektalne *ěskrъ ‘bardzo jasny, rażący oczy blask, mocno świecący’ < pie. *aisk-; w XV w. występowały wyrazy jaskier ‘żółtawy (o maści końskiej)’ oraz jaskrzek ‘jaskier’
poleca
b/d