tęsknić

1. ‘bardzo chcieć kogoś zobaczyć, odczuwać tęsknotę’; 2. ‘mocno pragnąć coś pozyskać, osiągnąć’; 3. dawniej też ‘nudzić się czymś’; 4. stpol.(od XV w.) tesknić sobie ‘smucić się, trapić się, rozpaczać’ oraz tesknąć ‘odczuwać głęboki smutek, przygnębienie’; od XVI w.; pochodzi od psłow. dialektalnego *tъskniti (*tъsknąti) ‘odczuwać głęboki smutek, przygnębienie (zwłaszcza z powodu braku kogoś lub czegoś), smucić się, frasować się’ – jest to czasownik odprzymiotnikowy od psłow. *tъsknъ; por. też czes. tesknit oraz słowac. teskniť, cnieť sa