Tata

Od XV w.; ogsłow. (por. czes. tata, ros. dialektalne táta, sch. tâta / táta) < psłow. *tata ‘ojciec (pieszczotliwie), tata’ – wyraz pochodzi z języka dziecięcego z charakterystycznym podwojeniem sylaby; podobne słowa w in. językach ie., np. łac. tāta ‘ojciec, żywiciel’, gr. tétta wołacz ‘ojczulku’ i stind. tatás ‘ojciec’.