1. ‘dolna część pleców między żebrami a miednicą’; 2. potocznie ‘uda’; 3. dawniej też ‘nerki’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (czes. ledvi ‘wnętrzności, wnętrze’, ros. przestarzałe ljadveja, ljažka ‘udo’) < psłow. *lędvьje ‘lędźwie, nerki’ – rzeczownik zbiorowy od psłow. *lędvo ‘lędźwie, nerka’ spokrewnionego z łac. lumbus, lumbi ‘lędźwie’ oraz stniem. lenti(n) ‘nerka (nerki)’; podstawą pie. *lendh- ‘lędźwie; nerka’.
Pierwotna postać
W stpol. od XIV w. stosowano również postać liczby mnogiej: lędźwia; w pol.od XVI w. występowało też lędźwia, lędźwica ‘wewnętrzna górna część uda’,a w XV w. także lędźwica oraz lędwica ‘nerka’.
Źródło
Dwie lędźwicy z łojem swym zakadzi na ołtarzu.
Biblia królowej Zofii, 1455 r.
poleca
b/d
Podobne teksty:
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Lędźwie