‘używana dawniej długa, ciężka strzelba’; nazwana tak od haka, który służył do przytrzymywania jej oparcia; zapożyczenie ze śrniem. hāken-bűhse (niem. Bűhse ‘strzelba’); w XV w. też forma akownica; w stpol. i stczes. również w postaci hak bez przyrostka -ownica ‘ts.’
