1. ‘cecha rzeczy, zjawiska wywołująca lęk, przerażenie’; 2. ‘silne uczucie lęku, przerażenia’; 3. stpol. ‘pogróżka, groźba; znak zapowiadający coś strasznego’ (XV-XVII w.); 4. dawniej ‘kara, sankcja karna’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. hrūza, ros. grozá) < psłow. *groza ‘to, co powoduje nieprzyjemne uczucie (lęku, trwogi); strach, lęk, przerażenie’; podstawą pie. pierwiastek dźwiękonaśladowczy *garģ- / *gorģ-/ *groģ- oznaczający dźwięki wydawane ze strachu.
poleca
b/d
grozić
1. ‘straszyć zapowiedzią czegoś, zapowiadać coś’; 2. ‘stwarzać stan niebezpieczeństwa, być niebezpiecznym, zagrażać’; 3. ‘przejawiać nieprzyjazne zamiary, zagrażać czymś’; od XV w.; ogsłow. (np. czes. hrozit, ros. groziť) < psłow. *groziti ‘powodować grozę, straszyć czymś złym, nieprzyjemnym, zapowiadać coś złego’ – czasownik odrzeczownikowy od psłow. *groza
poleca
b/d
poleca
b/d