1. ‘pień, kloc’; 2. stpol. ‘pień z otworami do zamykania nóg więźnia, dyby’.
Pochodzenie:
Od XIV w.; ogsłow. (por. czes. klada ‘kłoda, kloc’, ros. kolóda ‘kłoda, kloc, pień; koryto, żłób’) < psłow. *kolda ‘duży kawał drewna, kłoda, kloc’ utworzonego od pie. *kolda – rozszerzenia pierwiastka pie. *kel(ә)- ‘uderzać, ciąć, rąbać’ ;pierwotnie ‘coś odszczepionego, odłupanego’ > ‘odłupany kawał drewna’.
poleca
72%
28 głosów
kłódka
‘rodzaj przenośnego zamka, spinającego skoble’; od XIV w.; w stpol. też w postaci kłótka; płnsłow. < psłow. *koldъka – zdrobnienie od psłow. *kolda; pierwotnie ‘mała kłoda, klocek’ > ‘mała kłoda służąca jako zapora, zasuwa do zamykania czegoś’.
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Kłoda