Cewka indukcyjna jest to urządzenie wykonane z przewodnika, które umożliwia skupienie energii pola magnetycznego powstałego na skutek przepływu prądu przez tę cewkę. Istnieją cewki o różnej geometrii, od której zależą ich właściwości.
Jeśli zmiana natężenia prądu płynącego w cewce o ΔI wywoła zmianę strumienia indukcji magnetycznej objętego przez cewkę o ΔΦB, to indukcyjność L tej cewki ma wartość:
Jednostką indukcyjności jest henr [H].
Przykładem cewki jest solenoid (zwojnica), którym jest przewodnik zwinięty w sposób przedstawiony na rysunku
Na skutek przepływu prądu przez solenoid powstaje w jego otoczeniu pole magnetyczne. Wprowadzenie do solenoidu rdzenia z materiału łatwo magnesującego się spowoduje wzmocnienie tego pola magnetycznego.
Indukcyjność solenoidu o długości l, liczbie zwojów n i o polu powierzchni jednego zwoju S , wewnątrz którego jest rdzeń o względnej przenikalności magnetycznej μr , wynosi:
a indukcja magnetyczna pola, które powstaje wtedy wewnątrz takiego solenoidu, wynosi:
Gdy solenoid jest pusty, to μr = 1.
Względna przenikalność magnetyczna rdzenia informuje o tym, ile razy indukcyjność cewki z rdzeniem jest większa od indukcyjności takiej samej cewki bez rdzenia:
Gdy dodatkowo przez cewkę z rdzeniem i bez rdzenia płynie prąd o takim samym natężeniu, to:
