Baza wiedzy / Opracowania / Słownik etymologiczny języka polskiego

Budować

poleca b/d

1. ‘wznosić budowlę’; 2. ‘konstruować coś’.

Pochodzenie:

Od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. būden ‘ts.’, podobnie w czes. budovati ‘budować, tworzyć’; wyraz wschsłow. zapożyczony za pośrednictwem pol. (por.ukr. buduváty).

poleca b/d

buda

1. ‘niewielki budynek niestarannie zbudowany’; 2. ‘nakrycie pojazdu,wozu’; 3. stpol. ‘chata, szałas, domek; budka targowa, kram’ oraz 4. ‘pomieszczenie dla psa’; od XV w.; zapożyczenie ze śrniem. būde (boude) ‘szałas, chata’, także w czes. bouda ‘buda, szopa, budka; schronisko turystyczne; nakrycie pojazdu; potocznie ‘podstęp, pułapka’; z pol. nastąpiło zapożyczenie wyrazu do języków wschsłow. (np. białorus. búdá ‘nakrycie pojazdu, daszek nad czymś, buda, budka’ oraz ros. búda)

poleca b/d

budowa

poleca 34% 3 głosy

budownictwo

poleca b/d

budowniczy

poleca b/d

budulec

poleca b/d

budowla

1. ‘to, co zbudowane, budynek’; 2. współcześnie często ‘budynek wielki, okazały’; 3. przestarzale ‘sposób budowania; struktura, budowa’; 4. dawniej‘budowanie, budowa’; od XVII w.; wyraz powstały pod wpływem form wschsłow. (por. ukr. budivlja, białorus. budóŭlja), które utworzono od pol. budować

poleca b/d

budynek

‘budowla, gmach, dom’; od XVII w.; zapożyczenie ze śrniem.*būding ‘budowanie’; w XVI-XVIII w. występowała forma budunek; z pol. przeszła do wschsłow. (np. ukr. budýnok oraz białorus. budýnak ‘ts.’)

poleca b/d