Nie wierzę w nic, nie pragnę niczego na świecie,
Wstręt mam do wszystkich czynów, drwię z wszelkich zapałów:
Posągi moich marzeń strącam z piedestałów
I zdruzgotane rzucam w niepamięci śmiecie...
(Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Nie wierzę w nic)
Przez ogród mój szatan szedł smutny śmiertelnie
I zmienił go w straszną, okropną pustelnię...
Z ponurym, na piersi zwieszonym szedł czołem
I kwiaty kwitnące przysypał popiołem.
Trawniki zarzucił bryłami kamienia
I posiał szał trwogi i śmierć przerażenia.
(Leopold Staff, Deszcz jesienny)
Poza czy głębokie przekonanie o bezsensie istnienia? Postawę dekadencką zasadniczo wiąże się z końcem wieku XIX. Rzadziej o dekadentyzmie, związanym z poczuciem schyłku epoki, mówimy też w odniesieniu do innych czasów, np. końca XX wieku.