Przykładem cząsteczki o dwóch centrach chiralności jest kwas winowy.
Obok pary enancjomerów istnieje jeszcze jedna forma kwasu winowego, tzw. forma mezo. Forma mezo zawiera wewnętrzną płaszczyznę symetrii, nie jest odbiciem lustrzanym żadnego z enancjomerów, nie skręca płaszczyzny polaryzacji światła ze względu na brak chiralności cząsteczki. Forma mezo i dowolny enancjomer to para diastereoizomerów. Diastereoizomery to stereoizomery nie będące swoimi odbiciami lustrzanymi. Diastereoizomery mogą tworzyć związki, których cząsteczki zawierają co najmniej dwa centra chiralności. Szczególny rodzaj diastereoizomeru, którego cząsteczka posiada wewnętrzną płaszczyznę symetrii, to właśnie forma mezo.