Defoe Daniel

Angielski pisarz i publicysta. Był synem rzeźnika, ale dodał sobie do nazwiska właściwy dla arystokracji przedrostek „de” i pod tym pseudonimem publikował. Defoe jest uważany za twórcę nowożytnej powieści realistycznej. Pisarz prowadził burzliwe życie – zaangażował się w rozgrywki polityczne zmierzające do zdetronizowania katolickiego króla Jakuba II, a za pamflety polityczne i religijne, które pisał, był więziony i znalazł się pod pręgierzem. Defoe konsekwentnie opowiadał się za tolerancją. W latach 1704-13 wydawał czasopismo „The Review”. Pisał też prace z dziedziny ekonomii, polityki i etyki. W swoich powieściach Defoe stosował narrację pierwszoosobową, nawiązywał do tradycji romansu łotrzykowskiego, stosował elementy reportażu i kroniki. Popularność przyniosły mu Przypadki Robinsona Crusoe (1719) – powieść o losach rozbitka, który walczy o przetrwanie na bezludnej wyspie. Napisał też romanse: Dola i niedola sławnej Moll Flanders (1722), Roksana, czyli szczęśliwa kochanka (1724) oraz historię miłości dwóch mężczyzn Przygody kapitana Singletona (1720). W Dzienniku roku zarazy (1722) z rzetelnością kronikarza opowiedział o epidemii dżumy w Londynie w 1665.