Iłłakowiczówna Kazimiera

Poetka, dramatopisarka i tłumaczka. Była nieślubną córką adwokata i nauczycielki. Początkowo kształciła się w domu, następnie pobierała nauki w Genewie i w kolegium dla cudzoziemek w Oxfordzie. W latach1910-14 Iłłakowiczówna studiowała polonistykę i anglistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Podczas I wojny światowej była sanitariuszką w armii rosyjskiej. Do Warszawy powróciła w 1918. Pracowała w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1926-35była osobistym sekretarzem marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1939ewakuowała się do Rumunii, do kraju wróciła w 1947 i zamieszkała w Poznaniu. Debiutowała w 1905 na łamach prasy wierszami, które trzy lata później ukazały się w zbiorku Ikarowe loty. Pozostawała pod wpływem skamandrytów, ale w jej twórczości istotną rolę odgrywały również motywy religijne. Nawiązywała do tradycji romantycznej oraz modernistycznej i ludowo-baśniowej fantastyki. Wydała też Wici (1914), Kolędy polskiej biedy (1917), Śmierć Feniksa (1922), Obrazy imion wróżebne (1926), Płaczący ptak (1927), Zwierciadło nocy (1928) i wiersze religijne Szeptem (1966), Ta jedna nić (1967).