rzecz. ż
dokument, zezwalający na przekroczenie granicy i czasowy pobyt w innym państwie.
Pani Helena wyjeżdża do Japonii, dlatego złożyła specjalnie podanie do ambasady, aby otrzymać wizę (B. lp, ident. w D. lp) japońską z pozwoleniem na pracę. W wizie (Ms. lp, ident. w C. lp) będzie zamieszczona informacja o zawodzie pani Heleny, celu przybycia do Japonii i długości pobytu. Takich wiz (D. lm) w Polsce nie wydaje się wiele.
KOMENTARZ
Polacy aktualnie mogą jeździć bezwizowo do większości krajów europejskich. Ruch bezwizowy dla Polaków był stopniowo rozszerzany w latach 90. w związku z upadkiem obozu socjalistycznego.
Specyficzną formą dokumentu jest tzw. promesa, czyli przyrzeczenie, obietnica wydania wizy – ostateczną decyzję w tej sprawie podejmuje przy wjeździe do danego kraju odpowiedni urzędnik, który decyduje o przyznaniu wizy.
Zależnie od celu wizyty w danym kraju, rozróżniamy różne rodzaje wiz, np.: wiza pobytowa – zezwolenie na dłuższy pobyt, wiza tranzytowa – wiza zezwalająca wyłącznie na przejazd przez terytorium jakiegoś państwa, wiza służbowa – zgoda na pobyt i pracę na określonych warunkach.