rzecz. ż, br. lm
działalność (najczęściej państwa) w zakresie nagłaśniania i rozpowszechniania oficjalnego kierunku politycznego, idei poglądów itp., za pomocą mediów, plakatów, przemówień itp.
Podstawowym założeniem oficjalnej propagandy (D.) w powojennej Polsce było przedstawienie krajów zachodu jako wrogów Polski, czyhających na jej niepodległość i zmierzających do wojny za wszelką cenę. Propaganda (M.) uprawiana przez wiele lat nie przyniosła zamierzonego rezultatu.
KOMENTARZ
Propagandą na wielką skalę posługiwali się przywódcy hitlerowskich Niemiec. Istniało nawet specjalne ministerstwo ds. propagandy, którym kierował Joseph Goebbels. To jemu przypisuje się słowa: Kłamstwo powtórzone tysiąc razy staje się prawdą. W Polsce przez wiele lat (zwłaszcza w latach 70.) uprawiano propagandę, którą później nazwano propagandą sukcesu – kraj pogrążał się w kryzysie, a oficjalnie mówiło się o sukcesach gospodarczych (zob. cytat).