rzecz. ż, br. lm
wprowadzanie zmian w życiu politycznym i społecznym, mających na celu odsunięcie od władzy i wpływu na gospodarkę osób uczestniczących w dawnych strukturach władzy opartej na wzorcu komunistycznym narzuconym przez Związek Radziecki, a obowiązującym przez wiele lat w Polsce i innych krajach socjalistycznych; także proces likwidacji dawnych struktur ustrojowych.
Na początku lat 90. wiele mówiło się o spodziewanej dekomunizacji (Ms. lp, ident.w D. i C. lp) w gospodarce, strukturach władzy i w życiu publicznym. Z czasem jednak dekomunizację (B. lp) zastąpiło coraz silniejsze wchłanianie starych struktur przez współczesną Polskę.
Pochodzenie:
dekomunizować – wprowadzać dekomunizację,
dekomunizacyjny (np. proces dekomunizacyjny – proces wprowadzania dekomunizacji).
Źródło
Słowa złożone z członem de- (albo dez-) są zbudowane na schemacie, w którym pierwszy człon złożenia (de-) zaprzecza drugiemu członowi, mamy więc: komunizację i dekomunizację; kolonizację (podbijanie obcych krajów i włączanie do własnego państwa) i dekolonizację (proces likwidacji kolonii); informację i dezinformację (informację fałszywą, wprowadzającą w błąd). Oczywiście, nie wszystkie wyrazy, mające przedrostek de- oznaczają przeciwieństwo, np.: deklamacja (głośne mówienie wierszy), debiut (pierwszy występ publiczny), delta (m.in. litera alfabetu greckiego).
