rzecz. m, br. lm
(fil.) światopogląd negujący istnienie boga.
Mimo że pani Włodarska była praktykującą katoliczką, nie udało się jej zachęcić swojego dorosłego syna do przyjęcia wiary. On nie mógł zrozumieć jej zaangażowania w sprawy Kościoła, a ona nie mogła zaakceptować jego ateizmu (D. lp). Im więcej przekonywała go, aby zastanowił się nad swoim światopoglądem, tym bardziej utwierdzał się w swoim ateizmie (Ms. lp).
ateista (ateistka) lub rzadziej ateusz, nie ma formy żeńskiej – człowiek wyznający
ateizm,ateizacja – pozbawianie ludzi możliwości wyznawania religii albo poważne utrudnianie jej wyznawania z jednoczesną propagandą zwróconą przeciw Kościołowi,
ateistyczny – właściwy ateizmowi, charakterystyczny dla ateizmu.
Po prawdzie, ciężar dowodu stawia ateistów w dwuznacznej sytuacji. Muszą oni udowadniać, że czegoś czy kogoś nie ma. Jeśli jednak czegoś czy kogoś nie ma, to po co to wykazywać? Wystarczy wszak ów brak ignorować. Wyznawcy ateizmu postępują odwrotnie, wkładając całe serce, cały umysł i całą duszę w dzieło istnienia nie istniejącego.
(„Wprost”, 29.05.2005)
Materiał opracowany przez eksperta
