‘ukrywać, nie ujawniać’.
Pochodzenie:
Od XV w.; ogsłow. (por. czes. tajit, ros. taíť) < psłow. *tajiti ‘trzymać coś w tajemnicy, nie wyjawiać, ukrywać, zatajać’ – pokrewne z psłow. *tatъ ‘złodziej’ (por. m.in. stpol. otadźbić ‘ukraść’); pierwotnym źródłem jest pie. *(s)tā(i) - ‘ukrywać, skrywać, brać po kryjomu, kraść’.
Źródło
Jam zawsze uczył w kościele, w tajemności nic-em nie mówił.
Biblia Leopolity, 1561 r.
poleca
b/d
tajemny
1. ‘utrzymywany w tajemnicy, potajemny, tajny’; stpol.: 2. ‘ukryty, niejawny’, 3. ‘niedostępny dla rozumu ludzkiego, nadprzyrodzony, mistyczny’ oraz 4. ‘taki, który powinien być zachowany w tajemnicy, zastrzeżony’; jest to przymiotnik utworzony od imiesłowu *tajemъ psłow. czasownika *tajiti (por. np. stpol. XV-wieczny przymiotnik tajemy ‘niedostępny, ukryty’, przysłówek tajemie ‘nie wprost, zawile’ oraz pochodny rzeczownik tajemstwo ‘sprawa ukryta, tajna; prawda nadprzyrodzona, mistyczna’)
poleca
b/d
tajny
1. ‘niejawny, sekretny; utajony, skryty’; 2. dawniej ‘tajemniczy, nieodgadniony’; od XIV w.
poleca
100%
2 głosy
utaić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zataić
czasownik przedrostkowy
poleca
b/d
zatajać
forma wielokrotna