strzelić

1. ‘wypuścić pocisk, wypuścić strzałę z łuku, kuszy’; 2. ‘wydać, spowodować odgłos przypominający strzelanie z broni palnej, trzasnąć’; 3. ‘wylecieć wysoko w górę’; 4. ‘uderzyć czymś mocno, z rozmachem’; potocznie: 5. ‘mocno uderzyć kogoś’ oraz 6. ‘powiedzieć coś głupiego lub niestosownego, powiedzieć coś celnego lub śmiesznego, powiedzieć coś bez namysłu, nieoczekiwanie’; 7. ‘kopnąć, rzucić piłkę, krążek w stronę bramki lub kosza; umieścić piłkę lub krążek w bramce’; od XV w.; ogsłow. < psłow. *strěliti ‘wypuścić strzałę z łuku, z kuszy’, forma wielokrotna *strěľati – czasownik odrzeczownikowy utworzony od psłow. *strěla ‘strzała’; pierwotnie wyraz stosowany w odniesieniu do wystrzelania z łuku lub kuszy strzał, wtórnie też przeniesiono na wystrzeliwanie pocisku z broni palnej