1. ‘to, co pozostaje z całości po oddzieleniu od niej jakiejś części’; 2. ‘pieniądze wydane osobie regulującej rachunek kwotą większą niż wynosi należność’; 3. ‘to, co pozostaje z dzielenia, gdy jedna liczba nie dzieli się dokładnie przez drugą’.
Pochodzenie:
Od XVII w.; zapożyczenie z niem. Rest ‘reszta, pozostałość’, ostatek, resztka’< wł. resto ‘ts.’ < wł. restare < łac. restāre ‘pozostawiać’.
Pierwotna postać
Dawniej w XVI w. słowo występowało również w postaci reszt ‘pozostałość, ostatek’.
Źródło
Ci, co nazbyt buczno i hojnie żyją, prędko do resztu przychodzą.
Bieniasz Budny (zm. po 1624 r.)
poleca
b/d
nareszcie
od wyrażenia przyimkowego
poleca
b/d
wreszcie
od wyrażenia przyimkowego
poleca
b/d
zresztą
od wyrażenia przyimkowego
Podobne teksty: