1. ‘wydawać głos (o żabach)’; 2. ‘śmiać się głośno’; 3. stpol. też ‘dużo mówić, paplać’.
Pochodzenie:
Jest to czasownik pochodzenia dźwiękonaśladowczego; podobne występują w in. językach słow. (por. np. górnołuż. rjechtać ‘skrzeczeć, rechotać (o żabie), chrząkać (o świni)’, stczes. rechniti / rechtniti ‘szemrać, sarkać, wymyślać’,ros. regotáť ‘zaśmiewać się, rechotać, wrzeszczeć’).
Pierwotna postać
Dawniej od XVI w. stosowano również formy rzechotać i rzegotać ‘ts.’, a także rzektać ‘rżeć (o koniu)’ oraz rzektanie ‘głośny śmiech, rechot’.
Źródło
Zwykle żaba na deszcz rzekce.
Wacław Potocki (1626-1696)
Materiał opracowany przez eksperta
Spis treści
- Rechotać