Dlaczego baobaby są uważane za święte

Baobab (Łac. Adansonia digitata) to jedno z najbardziej niezwykłych drzew na
świecie. Najstarsze baobaby mają trzy tysiące lat, a ich potężne pnie osiągają
pięćdziesiąt metrów w obwodzie. Wewnątrz jednego z takich gigantów rosnących w
Zimbabwe może się swobodnie schronić czterdzieści dorosłych osób. Tubylcy z respektem podchodzą do baobabów. To święte drzewa. na których odpoczywać lubią bogowie. I lepiej im w drzemce nie przeszkadzać. 

Według wierzeń, tysiące lat temu baobab rozgniewał jednego z bogów i ten wyrwał go z ziemi i posadził z powrotem do góry korzeniami, stąd wygląd jego gałęzi. Do chwili obecnej wierzy się, że baobaby posiadają magiczne moce. Potrafią przetrwać najdłuższe susze, żyją po kilkaset lat.

W krajach, gdzie spotkać można baobaby - a jest ich w Afryce ponad trzydzieści - otacza je się zawsze mitem szczególnej tajemniczości. Wielu mieszkańców Czarnego Lądu wierzy bowiem głęboko, że we wnętrzach tych właśnie drzew przebywają dusze ich umarłych przodków. Dlatego, podobnie jak kiedyś Germanie odnośnie dębów, wcale nierzadko otaczają je nawet czcią świętych drzew. Inna z afrykańskich legend głosi, że Bóg przydzielił każdemu zwierzęciu po jednym drzewie. Baobab przypadł nieszczęsnej hienie, która to odrzuciła go jednak z niesmakiem. Niestety, drzewo upadło na ziemię pokracznie, bo korzeniami do góry i dlatego rośnie już tak wszędzie do dzisiaj.