Zwierciadło
1) element układów optycznych wykorzystujący zjawisko odbicia światła, stosowany w teleskopach optycznych, kondensorach, reflektorach, interferometrach, rezonatorach optycznych. Własności optyczne zwierciadła określone są głównie przez kształt i gładkość jego powierzchni (najwyższą gładkość mają powierzchnie zwierciadeł w teleskopach optycznych, wykonywane są z dokładnością do 100 nm).
Stosuje się zwierciadła płaskie (służą do zmiany kierunku biegu promieni świetlnych lub ich rozdzielenia. zwierciadła półprzepuszczalne) oraz zwierciadła wklęsłe i wypukłe (służą do ogniskowania lub rozogniskowywania promieni, pełniąc rolę analogiczną do soczewek optycznych, przy czym zwierciadła wklęsłe jest analogiem soczewki skupiającej, a zwierciadła wypukłe - rozpraszającej). Zwierciadła wykonuje się najczęściej poprzez napylenie warstwy metalicznej (aluminium, srebro) na odpowiednio przygotowaną powierzchnię szkła, metalu lub tworzywa sztucznego.
2) przedmiot służący do przeglądania się, znany już w III tysiącleciu p.n.e. w Mezopotamii i Egipcie oraz w okresie kultury mykeńskiej w Grecji. Zwierciadła sporządzano z polerowanego brązu lub srebra. Ręczne miały rączki z kości słoniowej, okrągłe umieszczano na rzeźbionym postumencie przedstawiającym często (w kręgu kultury grecko-rzymskiej) Afrodytę.
Od V w. p.n.e. wyrabiano także zwierciadła składane, używane w podróży. Zwierciadła wkładano kobietom do grobów. Małe szklane lusterka na podkładzie ołowiowym, cynkowym albo srebrnym noszono w starożytności przy sobie, były to przedmioty luksusowe. Rozwój produkcji zwierciadeł nastąpił, gdy nauczono się wytwarzać większe płyty szklane, ujmowane w ozdobne ramy (w zależności od stylu epoki).
Ze zwierciadłami łączy się wiele legend, literackich i artystycznych opracowań, np. magiczne z. Merlina, czarodzieja z poematu The Faerie Queene E. Spensera (1590-1596), które ostrzegało króla przed spiskami, zdradą i zamiarami wrogów.
