Własna wersja stworzenia świata

Na początku była bogini Oneya, któa zarządzała niebiańskim pałacem. Któregoś dnia postanowiła, że stworzy wielkie dzieło. Takie, przez króre wszyscy będą ją wychwalać i podziwać wiekami. I tak powstała idea stworzenia świata.
Kilka dni później, spacerując po ogrodzie spacerując po diamentowym ogrodzie Oneya przypomniałą sobie o prezencie, który dostała od nieznajomego starca. Dając jej go, powiedział :
" Uwierz, że to nie jest zwykły kij. To coś więcej. Coś, co spełnia najskrytsze marzenia." Od razu pobiegła do stojącej niedaleka skrzyni, w której ów przedmiot był schowany i zaniosła go nad przepaść.
To właśnie nad przepaścią Oneya postanowiła stworzyć świat. Najpierw zmieszała ziemię z wcześniej skruszonym kawałkiem magicznego kija i rzuciła go w przepaść. Tak powstał ląd. W diamentowym ogrodzie znajdował się także strumień, z którego bogioni zaczerpnęła wody i również zmieszała ją z ziemią. Następnie wylałą całą zawartość naczynie na ląd. Tak powstały morza i oceany. Minął pierwszy dzień pracy.
Następnego dnia Oneya postanowiła załagodzić konflikt pomiędzy nocą a dniem, stawiając pomiędzy nimi wielkie drzewo. Na szczęście wszystko ucichło, a w nagrodę bogi podarowała im przyjaciół: dniu - słońce, a nocy księżyc i gwiazdy. A było to tak: stwórczyni wziosłą się ku niebu, rozpuściała włosy, uniosła ręce i ukształtowała słońce. A gdy nastąpiła noc, Oneya ponownie wziosła się na sklepienie i zaczęła rysować fioletowe znaki. Tak powstały gwiazdy i księżyc.
Na ziemi było było jeszcze pusto i smutno. Oneya postanowiła stworzyć rośliny. Odtańczyła więc taniec radości. Zerwała diamentowy kwiat i rzuciłą go na ląd. Wszystko zaczęło się zielenić. Tak powstała roślinność.
Następnie postanowiła zapełnić świat najróżnieszymi zwierzętami. Sfrunęła na fąd i zaczęła chodzić po wodzie, tworząc w ten sposób istoty morskie. Nadszedł czas na zwierzęta lądowe i fruwające. Znów wzięła do ręki sproszkowany kij i zmieszała go z błotem. Następnie ucięła kosmyk swych włosów i zaczęłą kształtować zwierzęta: ptaki, ssaki, gady i płazy.
Świat stał się piękny: ląd i woda, noc i dzień, słońće i księżyc, zwierzęta i rośliny. Jednak czegoś wciąż brakowało. Oneya gorączkowo muślała, aż w końcu domyśliła się, że potrzebni są ludzie. A stworzyła ich tak: wzięła dwa diamenty, położyła je na ziemi i podlała wodą ze strumienia. Z jednego zaczęli wychodzić mężczyźni, a z drugiego kobiety. Dla urozmaicenia życia bogini stworzyła pory roku: wiosnę - gdy wszystko się rodzi, lato - kiedy będzie gorąco, jesień - wtedy będą spadać liście z drzew, oraz zimę - gdy na ziemi będzie zimno i biało. Podczas wiosny Oneya przychodziła w zielonej sukni z nukietem w ręku, a wokół niej fruwały cztwry wróżki. Podczas lata przybywałą w żółtej sukience z żółtymiu kwiatami w dłoni i siadała na stawem w towarzystwie wodnego smoka. Jesienią przyfruwałą na swych skrzydłach przypominających liście, w brązowej sukni, a we włosy miała powpinane gałązki. Na zimę Oneya przychodziła w niebieskiej sukni z dwiema sikorkami. W kieszeniach miałą setki drobnych diamentów, dzięki, którym tworzyłą śwnieg.
Władczyni postanowiła urozmaicić 4 pory roku, dając deszcz, grad, wiatr i burzę. Mieszkańcy ziemi byli bardzo zadowoleni ze zmian. Wybudowali nawet świątynię ku czci Oneyi.
Parę lat później stworzycielka świata zaczęła tracić kontrolę nad swym dziełem. Wiedziała, że sama nic nie zdziała, więc wezwała swoje siostry: boginię dni i nocy Rachel, boginkę przyrody Barbarę, boginię fprzyrody Florę, oraz boginię wody Aquę, której odbicie przypominało łabędzia.
Dzięki ich pomocy Oneya odzykałą pełną kontrolę nad światem i tak zostało poo dziś dzień.

P.S. Osobiście dostałam za to 6, ponieważ swoją pracę urozmaiciłam obrazkami.