Rozmnażanie się paproci
Na szczycie łodyżki znajdują się organy płciowe. Tu w kropli rosy lub deszczu z organu męskiego przepływa drobniutka, ruchliwa opatrzona wiciami gameta męska do organu żeńskiego, gdzie zespala się z gametą żeńską, tworząc jednokomórkową zygotę. Z zygoty powstaje nowa roślina, mająca postać bezlistnej łodyżki. Dowolną swą częścią wrasta ona w szczyt rośliny ulistnionej i pobiera z niej pokarm i wodę. W przeciwieństwie do samożywnej rośliny ulistnionej, bezlistna roślina jest cudzożywna i samodzielnie żyć nie może. Bezlistna łodyżka zakończona jest na szczycie walcowatą puszką W puszce tej zwanej zarodnią znajdują się bardzo drobne, jednokomórkowe Zarodniki, za pomocą których rozmnaża się ta bezlistna roślina. Skoro zarodnia dojrzeje, przykrywające ją z wierzchu wieczko otwiera się i opada. Następnie wysypują się z niej zarodniki, które wiatr rozsiewa na wszystkie strony. Kiedy zarodnik upadnie na odpowiednie podłoże, kiełkuje i wytwarza początkowo wielokomórkową nitkowatą, zieloną roślinkę, zwaną splątkiem, z której później wyrasta ulistniona łodyżka mchu.
Budowa paproci
Występują u nas paprocie osiągające niekiedy 1m wysokości. Mają one łodygę w postaci kłącza, która wykazuje dość skomplikowaną budowę wewnętrzną. Zewnętrzną warstwę stanowi skórka, złożona ze ściśle przylegających do siebie komórek, których ściany położone na zewnątrz łodygi są zgrubiałe i nie przenikliwe dla wody i gazów. Bezpośrednio pod nią znajduje się tkanka wzmacniająca, zbudowana z komórek grubościennych. Środkowa część wypełniona jest tkanką miękiszową. Pośród tej tkanki Rozmieszczone są pasma tkanki przewodzącej, przebiegające wzdłuż łodygi, zwane wiązkami przewodzącymi. Środek wiązki zajmuje silnie wydłużone martwe komórki o nierówno zgrubiałych ścianach, przeprowadzających wodę. Woda przepływa w nich znacznie łatwiej niż w tkance przewodzącej mchów.
W zewnętrznej części wiązki komórki są żywe i cienkościenne. Z łodygi wyrastają liczne korzenie, które pobierają wodę z gleby. Ze szczytu
Zagłębionej w ziemi łodygi wyrasta pęk liści, są one niekiedy bardzo duże i ozdobne. Na ich spodniej stronie znajdują się liczne zarodnie, zebrane w kupki przykryte błoniastą zawijką.
Rozmnażanie mchów
Zarodnik, jeśli padnie na dogodne podłoże, kiełkuje i wyrasta w nową roślinkę zwaną przedroślem. Ma ono postać bardzo drobnego sercowatego płatka. Składa się ono z jednej warstwy komórek, tylko pośrodku jest kilkuwarstwowy. Jest ono samożywne.
Przedrośle jest tak drobne, że na ziemi trudno je dostrzec pośród innych roślin. Przedrośle przytwierdzone jest do podłoża za pomocą chwytników. Również na spodniej stronie znajdują się organy służące do rozmnażania płciowego, jest więc pokoleniem płciowym, czyli gametofitem. Do zapłodnienia dochodzi tylko w środowisku wodnym, gdy pod przedroślem znajduje się warstewka wodna. Gamety męskie opuszczają wówczas organy męskie i przepływają do organów żeńskich. Tu jedna łączy się z gametą żeńską i tworzy zygotę. Zygota rozwija się i wytwarza nową roślinę będącą pokoleniem bezpłciowym.
Budowa mchów
Mchy mają postać drobnych łodyżek pokrytych, listkami. Przymocowane są do podłoża za pomocą chwytników. Wewnętrzna budowa łodyżki jest dosyć prosta. Zewnętrzną cześć łodyżki okrywa skórka, zbudowana z jednej warstwy ściśle do siebie przylegających komórek, spełniających funkcję tkanki okrywającej. Zabezpiecz ona roślinę przed nadmiernym parowaniem i wtargnięciem drobnoustrojów do wnętrza rośliny. Pod skórką znajduje się kora, której zewnętrzna cześć składa się z komórek grubościennych, tworzących rodzaj tkanki wzmacniającej, a wewnętrzna zbudowana jest z cienkościennych komórek miękiszowych. Środkową część łodyżki wypełnia tkanka przewodząca. Jej zewnętrzna część zbudowana jest z komórek żywych i przewodzi substancje organiczne, wewnętrzna zbudowana z wydłużonych komórek martwych, przewodzi wodę z solami mineralnymi. Listki mchów mogą pobierać wodę całą powierzchnią, są zielone i składają się zwykłe z jednej warstwy komórek.