Czy dzieci powinny być traktowane surowo?

Jak wychowywać dziecko? Na to pytanie chciałby znać odpowiedź każdy rodzic. Każdy opiekun chce by jego pociecha wyrosła na mądrą, grzeczną i szanowaną osobę. Jak działać by to się udało? Czy wystarczy grzecznie rozmawiać z dzieckiem czy też powinno się stosować kary cielesne? Osobiście uważam, że nie powinno się surowo traktować swoich
Dzieci bite i poniżane nie będą w stanie stworzyć normalnej rodziny. Zasady, które wyniosą z domu będą się przekładały na ich sposoby wychowywania pociech. Będą roziązywać problemy tak samo jak ich rodzice, nie będą w stanie okazywać miłości w inny sposób niż krzyk. Najgorsze w tym wszystkim jest jednak to, iż w ich mniemaniu to wszystko będzie normalne. Oni zostali tak nauczeni, dla nich to nie będzie nic złego. Z każdym dniem, będą bardziej podobni do swoich rodzicieli, gdyż trudno jest zerwać z przeszłością. Nawet jeśli w grę wchodzi nasza, a zarazem innych. przyszłość.
Kolejna sprawa to kształtowanie emocji dziecka. Jeśli używamy przy tym krzyku, kar to pociecha staję się zamkniętą w sobie osobą. Boi się własnych myśli, odczuć, a nawet marzeń, gdyż rodzicom mogły by się one nie spodobać. Dziecko nie chce wywoływać kłótni i awantur. Chce tylko by je kochano i pokazywano z każdym dniem jak samo ma kochać. Traktując surowo nasze dziecko uczymy je tym samym przekazywania sobie uczuć w sposób negatywny dla otoczenia. Taki młody człowiek nie potrafi odnaleźć własnego ja, przy czym odgradza się od ludzi, którzy chcą mu pomóc. Istnieje też możliwość, iż nie będzie potrafił odróżnić dobra od zła. Bo czy dobrem można nazwać krzyki rodziców?
Niewątpliwie dziecko musi mieć świadomość, że w domu odnajdzie zawsze ciepło i miłość. Jeśli będziemy często krzyczeć na naszą pociechę, stosować coraz to dziwniejsze kary, nie damy swobody, będzie ono myślało, że w domu są tylko rygorystyczne zasady. W świadomość dziecka nie wpoi się to, że rodzice traktują go surowo z miłości. W pamięć wpisze się brak akceptacji ze strony rodziców, co w przyszłości może bardzo źle wpłynąć na losy dziecka i zamiast pokierować go, zadepczą mu drogę do szczęścia.
Traktując dziecko surowo nie mamy już "miejsca" na rozmowę z nim. Czy dziecko przyjdzie do rodzica z jakimkolwiek problemem jeśli ten wychowuje go w strachu i braku zaufania? Oczywiście, że nie. Podopieczny zbyt bardzo będzie bał się reakcji swojego opiekuna by móc się do niego zbliżyć. Będzie próbował nauczyć się żyć bez rodzica, co nie jest łatwe. Samego siebie będzie chciał pokierować a jeśli do tego dojdzie jeszcze agresja ze strony rodzica, to całego jego życie będzie setką nie wyjaśnioncyh pytań.Trzeba wiedzieć, że krzycząc, karząc, bijąc zabieramy dziecku możliwość szukania w nas oparcia. Tym samym zabieramy sobie cząstkę siebie.
Co chcemy uzyskać przez surowe wychowanie? Brak emocji u dziecka? Brak miłości w nas? Mamy zamiar pokazywać przez to swoją siłę? Większość rodziców samo nie ma usprawiedliwienia dla swoich czynów. Trzeba pamiętać, iż wychowanie nie tylko polega na posłuszeństwie, ale i na wzajemnych szacunku i cieple. Bez pozytywnych uczuć życie nie ma sensy. Dziecka nie można traktować surowo, bo ono się zatraca. Traci miłość, wsparcie, a co najważniejsze, możliwość normalnego startu w życiu.