Sens i bezsens życia w doświadczeniach wybranych bohaterów

Od wieków ludzie zadawali sobie pytanie o sens życia. Jego koncepcje były rozmaite- wzniosłe, proste, absurdalne. Wiele osób przyjmuje podane już wcześńiej wzorce, inni zaś próbują sami wyznaczyć swój cel. To, jaki on bedzie, zależy od tego, jacy my jesteśmy. Bohaterowie wybranych tekstów prezentują całkowiecie inne postawy i charaktery, dlatego też cele ich życia znacznie sie od siebie różnią.
Postać, nadała swojemu życiu szlachetny i godny podziwu sens, to doktor Rieux z ?Dżumy?. Jest on lekarzem i w tym odnajduje swój cel, uważa to za swoje powołanie. Twierdzi, że ?Najważniejsze to dobrze wykonać swój zawód?. Tylko on nie zmienia swojego postępowania w obliczu dżumy. Świadczy to o tym, że to, do czego dąży- pomoc drugiemu człowiekowi- stanowi trwałą i niezmienną wartosć. Odnajduje swój sposób na walkę z chorobą, mówiąc, że ?uczciwość to jedyny sposób walki z dżumą?. Godny podziwu jest jego upór i silny charakter- mało kto trwałby w tak trudnym zawodzie pomimo tylu przeciwieństw. On jednak nie postrzega tego, co robi jako czegoś wyjątkowego- uważa to za całkiem ludzkie i zwyczajne (?Nie mam upodobania do świętości. Obchodzi mnie, żeby być człowiekiem?. ).
Głownym powodem konfliktów międzyludzkich, nie tylko w sferze osobistej, lecz również na arenie państwowej i międzynarodowej, jest władza. Dąży do niej wiele osób- ważne jest, by w tym wyścigu nie zapomnieć o człowieczeństwie. Tak stało się w przypadku Hajle Sellasje z ?Cesarza?. Był on władcą despotycznym, tyranem, który za nic miał drugiego człowieka. To nie on był dla narodu, lecz naród dla niego ? wszyscy ludzie byli mu podporządkowani i całe ich życie było zależne od niego. Mógł zniszczyć każdego jednym słowem. Jego celem było utrzymanie władzy bez względu na wszystko.
Tytułowa postać komedii ?Moralność Pani Dulskiej? jest fałszywa i obłudna. Taki również jest sens jej życia- mieć dobrą opinię i każde niedociągnięcie załatwić w ścianach domu. Mówi, że ?na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział?. Nie dąży nawet, jak większość ludzi, do szczęścia. Przez swoje życie chce przejść nie osiągnąwszy żadnego wyższego celu- jak mówi, ?Kobieta powinna przejść przez życie cicho i spokojnie ?. Te słowa nie są jednak całkowicie szczere, bowiem rozkazuje i rządzi całą rodziną. Ma podwójną osobowość- wszystko robi na pokaz. To jest jej głównym celem.
Kolejna postać, której sens życia jest absurdalny, to Harpagon ze ?Skąpca?. Jest człowiekiem bogatym, jednak nie poprzestaje na powiększaniu swego majątku. Jest on dla niego najważniejszy. Wszystko robi z myślą o nim. Jest bezgranicznie skąpy- nie daje pieniędzy dzieciom, nie karmi koni, etc. W każdym momencie utworu występuje wzburzony. Jego emocje sa największe, gdy idzie o pieniądze- a z nimi związanych jest większosć jego spraw. Prawie do szaleństwa doprowadza go fakt, że ktos ukradł jego skarb i że może go nie odzyskać. Majątek go zaślepia.
Nietypowy sens życia odnalazł główny bohater ?Cierpień młodego Wertera?. Jest on typowym romantykiem, więc- być może nieświadomie- dąży do cierpienia. Nieszczęśliwie zakochał się w Locie, którta nie odwzajemniała jego uczucia. W pewnym momencie wyjechał, by o niej zapomnieć, lecz później wrócił- być może chciał cierpieć? Możemy stwierdzić, że właśnie to jest jego celem.
Sens życia człowieka może być szlachetny- jak w przypadku doktora Rieux. Może być on również dosyć absurdalny, jak w przypadku Wertera. Jednak większość ludzi wybiera cele przyziemne- tak jak Harpagon, Pani Dulska i Cesarz. Każdy z tych bohaterów jest w pewnym stopniu egoistyczny- jednak Hajle Sellasje bezsprzecznie najbardziej krzywdzi innych ludzi. Ważne jest, by odnaleźć właściwy sens i przy jego osiąganiu nie zapomnieć o człowieczeństwie, bo to właśnie może sprawić, że stanie się on-absurdalnie- bezsensem.